Áhrifavaldar æskunnar

Í síðustu viku opnaði á Bókasafni Kópavogs sýningin Áhrifavaldar æskunnar, barnabækur fyrr og nú. Sýningin er hluti af þemavikum bókasafnsins um barnabókmenntir en Guðfinna Mjöll Magnúsdóttir, vöruhönnuður, kafaði djúpt í geymslur bókasafnsins og sótti þangað brot af þeim bókum sem íslenskir lesendur hafa bundist tilfinningatengslum. Á sýningunni stillir Guðfinna Mjöll bókunum fram, hún sýnir ljósmyndir af ungum lesendum og hefur jafnframt tekið saman lestrarminningar fólks á öllum aldri.
Tilefni sýningarinnar er fullveldisafmælið. Bókasafnið ákvað að líta í baksýnisspegilinn í gegnum linsu barnabókanna. Æði margt í íslensku samfélagi hefur tekið breytingum síðustu hundrað ár. Ekki einungis hefur tæknin gjörbylt hversdeginum heldur hafa hugmyndir okkar um það hvað það er að vera barn kollvarpast. Menntun barna, atvinnuþáttaka þeirra og samskipti við fullorðna, allt hefur þetta tekið stakkaskiptum.
Barnabækur hafa lengi verið hornsteinn starfseminnar á Bókasafni Kópavogs. Fjöldi skóla- og leikskólahópa kemur á safnið og fjörmikil dagskrá fyrir börn og foreldra þeirra er í boði á safninu árið um kring. Einnig er lögð áhersla á að kaupa mikið af barna- og unglingabókmenntum á safnið. Það hefur raunar þótt mikilvægt allt frá upphafi starfseminnar að hlúa vel að yngstu lesendunum.
Í fyrstu samþykkt bókasafnsnefndarinnar í Kópavogi stendur um val á efni á safnið:
Það ber þó um fram allt að hafa í huga, að sem mest sé til af fróðlegum og skemmtilegum barna og unglingabókum og sérstök rækt lögð við að leiðbeina börnum og ungu fólki við val efnisins.
Rannsókn Guðfinnu Mjallar er áhugaverð því hún staðfestir að þó að ýmislegt hafi breyst á undanförnum árum situr eftir einhver kjarni. Barnungir lesendur árið 1918 eiga, þrátt fyrir allt, eitthvað sameiginlegt þeim börnum sem taka sér bók í hönd árið 2018. Í bókunum koma fyrir sígild viðfangsefni – vinátta, söknuður, fjölskyldutengsl, ævintýri, óhlýðni og djörfung. ​Það er þess vegna sérstök ánægja að ganga um sýninguna með félaga sem er annað hvort yngri eða eldri en maður sjálfur; skoða bækurnar, fletta þeim og rifja upp sögurnar sem höfðu djúpstæð áhrif á barnæskuna.
 
Áður birt í Kópavogspóstinum.