skeljar
öll hús
eru hús við sjóinn
ef maður bara fylgir lögnunum nógu langt eftir
stundum
þegar hún krýpur á
köldum flísunum
finnst henni hún heyra
daufan óm af
fuglagargi
upp úr klósettskálinni
og þá hugsar hún um söguna
af sjómanninum
sem var spáð sjódauða
og hætti að róa út
hvernig hann flutti
eins langt inn í land
og hann komst
hætti að borða sjávarfang
varð tortrygginn
út í hvern einasta
vota stein
sem varð á vegi hans
í mörg ár
þangað til einn daginn
að hann sofnaði á verðinum
bauð tveimur skipbrotsmönnum gistingu
hún hugsar um sjóstakkana þeirra hvernig þeir hengdu þá upp
og hvernig það draup af þeim
á forstofugólfið
yfir nóttina
um hreyfingarlaust
andlit mannsins í pollinum
í dögun
að lifa
er að sofna á verðinum
að deyja
er að sofna á verðinum
eins og járnsmiður
hugsar hún
sem gerir vettvangsrannsóknir
á skósólum
eins og konu
sem er spáð sjódauða
en flytur samt
inn í hús
þakið skeljum
Anna Rós Árnadóttir
Japanskir morgnar
Ég er eins og eiginkona sjómannsins,
sú sem fékk kolkrabbann í heimsókn,
á mynd eftir Hókusæ.
Ekki man ég svipbrigði hennar
og sé ekki heldur mín eigin þessa stundina
en þykist vita að við brosum bæði út að eyrum.
Í bakgrunni spila hæglátar, málaðar postulínsbrúður
á framandi hljóðfæri.
Einungis þunnur veggur úr bambusviði
aðskilur okkur og allt hitt
sem þarf víst líka að eiga sér stað.
Ragnar H. Blöndal
Aðrar lendur
handan við hringinn sem þú hefur gengið rangsælis og réttsælis nótt og dag
þér til húðar
þar eru aðrar lendur
gerðar úr jarðvegi sem henta betur fræinu í krepptum lófa þínum
hættu að hnita og skáskjóttu þér úr iðunni
sjáðu
það eru reykmerki á bláum himni
grænir tíglar að feta sig eftir
gustur eins og lófi á bak þitt
það er autt sæti við varðeldinn
þín er vænst
Kari Ósk Grétudóttir
hlutverkið er þögult
hann stendur í gættinni
ljóskastarinn varpar skuggamynd á þilin
snýr baki í salinn
horfir yfir öxl
hægri vangi veit að áhorfendum
nákvæmlega svona á hann að standa
svo ílangur skugginn nái langt inn á sviðið
leikstjórinn skipar í þessa stellingu
útskýrir hana ekki
á frumsýningu heyrðust niðurbæld andköf úr sal
þegar skjannabirtan flæddi um dyrnar
þá rann upp fyrir honum ljós
þetta var inntak verksins
þessi skuggi sem gerði innrás í rýmið
eins og rýtingur
var fyrirboði
boðaði háskann
sem hríslaðist orðlaus
um salinn
Jón Hjartarson
Ef ég hefði verið viðstaddur
dánarbeð Bergs frá Hala,
hefði ég rétt honum litla glerskál
fulla af morgundögg, og sagt:
„Taktu þessa glerskál með þér
yfir í sumarlandið Bergur minn,
og vökvaðu þar blómin, sálmana,
sendibréfin og Müllers-æfingarnar
með þessum daggardropum“.
Og ef hann ætti heimangengt og
gæti verið viðstaddur þá stund,
þá myndi ég nefna við hann eitt
smáatriði, nefnilega að hann þurfi ekki
að skila skálinni
því fornleifafræðingar myndu hvort eð er finna hana
eftir ótal aldir og segja:
„Nei sko, hér er hundalgeng glerskál frá
20. öld, líklega þýsk fjöldaframleiðsla“.
„Thorberg mem estis tie dum la vojajo!
Gis revito!*
Baldur Garðarsson
* Lauslega þýtt úr esperanto: Þarna var sjálfur Þórbergur á ferðinni í draumnum! Bæ, bæ, við sjáumst síðar!
Tattú er tímastimpill
þetta vitum við
tímaflakkarar
og fáum okkur
ekki tattú
Að sama skapi
vil ég ekki
láta brenna mig
ég vil ganga
að beinunum mínum
vísum
kjósi ég
að ganga
aftur
Bjargey Ólafsdóttir
hann hefur rispað sig á nögl
eða nagla
eða silfurrýtingi
sem mér tókst ekki að leyna
í kokinu
sveipa silkinu
bleikfölur stilkur
skáhallt niður úr baugnum
biðurolla sem
hallast undan vindi
og bíður þess að blása
burt
Sunna Dís Másdóttir
Hve djúpvitur
þín smáu andvana augu
hve litsterkur goggur
sem gaf frá sér gráleitt garg
hve sárt er að farga
svo víðflognum vængjum
samt hegg ég á lappir
í eggina koma skörð
risti rauf á ham
sem svarar holu hljóði
losa kjöt úr viðjum húða og himna
með köldum fingrum
þræði fuglafit
með görnum
set upp kórónu
úr fjöðrum
brýt tennur
á höglum
við höfum meyrnað
Vala Hauksdóttir
Skráðu þig til að fá fréttabréf um viðburði, fréttir og menningu í Kópavogi.
MENNINGARSTOFNANIR
