Ljóðstafur Jóns úr Vör 2024

Verk að finna

Hrífuskaftsflís
í hengibrúnni milli bendifingurs og þumals.

Útsaumsnál
undir baugfingursnögl.

Skeljasandur
í hælsæri.

Hrossafælir
sem skýst með þyt undan þúfu

fall

að missa andann –
sortna fyrir augum
í lyngi.

Sælan er skortur
á öllu nema tíma
til verkja.

Hamingjan
er sigg.

Vala Hauksdóttir

Skyggnishnignun

Í götunni minni er alltaf þoka og á móti mér býr maður með veiðihár. Ég sé glytta í hann í gegnum þykknið og ég veit ekki hvort hann fylgist með mér eða fuglunum, smáum vængjum þeirra og kvikum hreyfingum sem örlar á í gegnum þykkt skyggnið. Beittar klærnar klóra skilaboð í mistrið sem kannski eru ætluð mér eða svartþröstunum í reynitrjánum.

Í götunni minni er alltaf þoka og ég veit að í hinum húsunum býr upptekið fólk. Ég heyri stundum í þeim og sé daufar ljósatírur þeirra snemma morguns og á næturnar. Þau eiga stationbíla, jeppa, pallbíla og hjólhýsi og þeim finnst gaman að láta heyrast í þessu öllu. Á morgnana keyra þau á brott út í tæran veruleikann og skilja mig eftir ólæsa í þokunni.

Deig

Í nótt dreymdi mig að ég fæddi hvítt deig

sem ég bakaði síðan í ofni

brauðið skar ég með ævagömlum brauðhníf

úr húsi ömmu minnar þar sem engu hefur nokkurn tíma verið hent

hver skúffa geymir hnífa allra sem hafa setið við borðið

skáparnir eru yfirfullir af búningum, postulínsenglum, gömlum jólakortum

frá fyrrverandi kærustum, dánum vinum og fjölskyldu

stólarnir rúma enn alla kaffigesti sem flætt hafa í gegnum eldhúsið

og skilið eftir sig fótatak, varalitarendur á bollunum og lykt sína

ryð úr hnífnum situr eftir í brauðskorpunni

minnir á glóð úr löngu slokknuðu eldfjalli

í dag líður mér eins og deigið sem ég fæddi hafi verið barn

bragðið af smjörinu situr á vörunum

mylsnan er enn undir borðinu

mér finnst eins og úr bókunum í hillunni berist hlátur

þær eru svo margar að hvítu veggirnir sjást varla lengur

ég heyri í tröllum kasta höfðunum aftur í hláturskasti yfir óförum mínum

tröllin sem átu börnin vita að eina leiðin til að lifa

er í sögu